Ponieważ od samego początku zdecydowaliśmy się podążać śladami Trzeciej Krucjaty do Ziemi Świętej, szczegółowo omówiliśmy odpowiednie okoliczności.

Wyzwalaczem trzeciej krucjaty jest podbój Jerozolimy 2 października 1187 r. Przez sułtana Saladyna, który był w rękach chrześcijan od czasu pierwszej krucjaty. Cesarz Fryderyk I. Barbarossa wyruszył 11 maja 1189 r. Z ogromną armią z Ratyzbony, aby odbić Jerozolimę. Wybrał ścieżkę wzdłuż Dunaju. W 1190 roku król Francji Filip II i król Anglii Ryszard I Lwie Serce wyruszyli ze swoimi wojskami do Palestyny. Po wspólnym starcie wojska rozdzieliły się, by następnie dotrzeć do Ziemi Świętej drogą morską z Marsylii lub Genui.

Kiedy Fryderyk i jego armia przekroczyli granicę z Cesarstwem Bizantyjskim, nie odczuwano już uzgodnionego wsparcia ze strony bizantyjskiego władcy Izaaka, wręcz przeciwnie, krzyżowcy byli wielokrotnie narażeni na ataki. Dopiero groźba ataku na Konstantynopol okazała się skuteczna, aż w końcu statki i zapasy zostały udostępnione armii wycieczkowej, aby przeprawiła się przez Hellespont.

Wreszcie w Azji Mniejszej, z Laodycei, armia była wielokrotnie napadana przez Seldżuków. Długi czas, upał, brak jedzenia i wysiłek dały o sobie znać. Armia powoli zaczęła się zużywać. Niemniej jednak armii krzyżowców udało się 18 maja 1190 r. Pokonać Turków i zająć Ikonium, dzisiejszą metropolię Konya.

Pod koniec maja Fryderyk i jego armia dotarli do sprzymierzonego armeńskiego królestwa Cylicji.

W drodze przez góry Taurus Friedrich Barbarossa utonął w górskiej rzece Saleph w pobliżu dzisiejszego miasta Silifke. Ciało zostało następnie częściowo zakopane, a armia stopniowo rozwiązana. Niektórzy wrócili do Europy, podczas gdy reszta wraz z synem Fryderyka wraz z wojskami Filipa II i Ryszarda I wyruszyła do Akki. Akr można zdobyć, co jest uważane za wielki, ale i jedyny sukces Trzeciej Krucjaty: Jerozolima pozostała w rękach Saladyna - cel odzyskania Jerozolimy nie został osiągnięty.